Τα δύο μυαλά μας, Μέρος 2ο
Ελάτε να συνδεθούμε με το 1ο μέρος, με έναν αγαπημένο στίχο, που ήταν η έμπνευση για Τα δύο μυαλά μας: «Θαρρώ πεινώ, μα γώ διψώ. Μα δε διψώ, νυστάζω. Μα δε νυστάζω, ξαγρυπνώ για σε και αναστενάζω»*. Και συνεχίζει η Ελευθερία Αρβανιτάκη, με την κρυστάλλινη φωνή της «το νου μου και το λογισμό, όπου μου πήρες δώς' μου»**. ...