Αν ο θυμός ήταν άνθρωπος, θα ήταν κάπως έτσι!

Ένα μικρό, τοσοδούλη πλασματάκι που άλλοτε θα έμοιαζε πανίσχυρο και άλλοτε τόσο, μα τόσο ανίσχυρο. Δυνατό και αδύναμο συνάμα! 

Τον φαντάζομαι να κλαίει και να μένει μόνος του συχνά πυκνά. Να γκρινιάζει, να παραπονιέται, να κάνει μούτρα και να αισθάνεται ότι, φίλους δεν έχει. Άλλοτε τον φαντάζομαι να καταδικάζει -γιατί μπορεί- έρωτες, φιλίες, συνεργασίες μέχρι και οικογένειες. Σίγουρα, σαν «πλασματάκι» και αυτό, θα έχει τις κρυψώνες του. Όταν, όμως ο «καθρέφτης» του, τον φανερώνει είναι που το μπόι του θυμίζει γίγαντα. Έναν γίγαντα που ιδρώνει, που έχει ταχυπαλμίες, ξηροστομία και που η φωνή του ακούγεται τόσο δυνατά που πέρα από την ηχώ του, δεν διακρίνει κανείς εύκολα τις λέξεις που φωνάζει. 

Από την άλλη, αυτός ο ίδιος «γίγαντας», μπορεί να μεταμορφωθεί σε «νάνο» και να αλλάξει μόνο και μόνο για να μας προστατεύσει. Ακούτε τη φωνή του; Δεν είναι πιο γλυκιά; Μας μιλά, όπως ένας φροντιστικός άνθρωπος που θέλει το καλό μας. Κάποιος που νοιάζεται για εμάς. Έχει δύναμη πολύ, τόση που μπορεί να διαπραγματευτεί για εμάς και όσους αγαπάμε. Έχει και διεισδυτική μάτια, αφού εκείνος βλέπει και την μεγαλύτερη αδικία. 

Μόνο, που ως «νάνος» δεν φωνάζει. Τον ακούς να σου λέει με καθαρή και ψύχραιμη φωνή, τη στιγμή εκείνη που νιώθει για παράδειγμα, πως δεν τον βοηθάς, όσο έχει ανάγκη, τα εξής: «Είμαι θυμωμένος, γιατί δεν σου είπα πόσο σημαντική είναι για εμένα αυτή η εργασία και δεν θα τα καταφέρω, χωρίς τη δική σου βοήθεια...». Ενώ, ο γίγαντας από την άλλη, με τη βροντερή φωνή του, τον ακούς να λέει: «Φταις που έχω θυμώσει και δεν μπορείς να μου προσφέρεις τίποτα απολύτως».

«Θυμός», ένα από τα βασικά μας συναισθήματα. Ένα φυσιολογικό συναίσθημα, όπως, όλα τα υπόλοιπα που βιώνει ένας άνθρωπος. Ο κάθε άνθρωπος. Ένα συναίσθημα, που μπορεί να μας προστατεύσει από μια αδικία και να ενισχύσει τη διαπραγματευτική μας ισχύ, εφόσον εκφραστεί σωστά, προς τον σωστό άνθρωπο, τη σωστή χρονική στιγμή, για το σωστό λόγο και με τη σωστή ένταση. 

Tips & tricks, για εσένα που σε ενέπνευσε ο «νάνος». 

Μάθε για αρχή, να αναγνωρίζεις το συναίσθημα σου. Σου είναι ξεκάθαρο; Λες για παράδειγμα στον εαυτό σου «τώρα είμαι θυμωμένος»; Εάν ναι, έχεις κάνει ήδη ένα πολύ μεγάλο βήμα. Αν, πάλι μπορείς να το μοιραστείς και με τους γύρω σου, χωρίς ένταση, τότε έχεις κερδίσει μια δύσκολη μάχη και σου αξίζει ένα μεγάλο μπράβο! Δώσε στον εαυτό σου την επιβράβευση που του αξίζει! Τα πας περίφημα. Έπειτα, αναρωτήσου ποια είναι η αιτία που σου γέννησε το θυμό; Προσπάθησε να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου, αν σε ενδιαφέρει πραγματικά να εκτονώνεις την ένταση που έχεις μέσα σου. Ανέλαβε την ευθύνη για αυτό που νιώθεις. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Σκοπός σου είναι να αναπτύξεις έναν νέο μηχανισμό, ώστε να προστατεύεις τον εαυτό σου.  

Σκέψου, ποσό καιρό βιώνεις αυτό το συναίσθημα; Αν, αυτό που νιώθεις δεν σε βοηθά, τότε τι σκέψεις πρέπει να κάνεις, για να το επηρεάσεις; Τι είσαι διατεθειμένος να κάνεις διαφορετικά, ώστε να νιώσεις καλύτερα; Είναι κάτι καινούργιο, που μαθαίνεις για τον εαυτό σου σε αυτή τη νέα συνθήκη; Τι είναι αυτό που χρειάζεται να βελτιώσεις; 

Εφόσον επιλέξεις να δουλέψεις με τον εαυτό σου, οι παραπάνω ερωτήσεις θα σου φανούν χρήσιμες καθώς μπορούν να αλλάξουν τον τρόπο που σκέφτεσαι, άρα και τα συναισθήματα σου. 

Μην ξεχνάς και τις αναπνοές. Ξεκούρασε τον εαυτό σου, αναπνέοντας. Ίσια η πλάτη, βαθιά εισπνοή από τη μύτη και βγάλε τον αέρα από το στόμα. Μπορείς να το επαναλάβεις, όσες φορές χρειαστεί, έως ότου ανακουφιστείς. Κλείσε τα μάτια, όσο αναπνέεις και οραματίσου τη στιγμή, που μοιράζεσαι αυτό που σε βαραίνει, με τον κατάλληλο άνθρωπο, στην κατάλληλη ένταση και για τον κατάλληλο λόγο. 

Αν πάλι, χρειάζεσαι άλλου είδους υποστήριξη, ξεκίνα! Φρόντισε τον εαυτό σου, όπως θα φρόντιζες κάποιον τρίτο. 

Σε αποχαιρετώ, έχοντας στο νου μου την εικόνα του «νάνου». Εσύ, πάλι ποια φιγούρα θα κρατήσεις;