Ένα παραμύθι μόνο για μεγάλους

* «-Εγώ, έχω δικά μου τα αστέρια, αφού κανένας άλλος πριν από εμένα δεν σκέφτηκε να τα αποκτήσει. Είπε ο επιχειρηματίας, στον μικρό πρίγκηπα.

-Μα τι τα κάνεις; Ρώτησε ο μικρός πρίγκηπας

-Τα διαχειρίζομαι. Τα μετρώ και τα ξαναμετρώ, είπε ο επιχειρηματίας. Δύσκολη δουλειά. Αλλά εγώ είμαι σοβαρός άνθρωπος. Γράφω σ'ένα χαρτάκι τον αριθμό των άστρων μου. Ύστερα κλειδώνω αυτό το χαρτί μέσα σ'ένα συρτάρι.

-Κι αυτό είναι όλο;

-Φτάνει αυτό.

-Εγώ, συνέχισε έχω δικό μου ένα λουλούδι και το ποτίζω κάθε μέρα. Έχω δικά μου τρία ηφαίστεια και τα καθαρίζω κάθε βδομάδα. Γιατί καθαρίζω και το σβησμένο. Δεν ξέρεις τι γίνεται καμιά φορά. Είναι χρήσιμο για τα ηφαίστεια μου κι είναι χρήσιμο για το λουλούδι μου, να τα έχω δικά μου. Εσύ, όμως δεν είσαι χρήσιμος για τ'αστέρια… 

Ο επιχειρηματίας, άνοιξε το στόμα, μα δε βρήκε τίποτα να ν'αποκριθεί. Κι ο μικρός πρίγκηπας έφυγε.»

Το Καλοτάξιδο, έβαλε πλώρη για το «εκεί» και το «τότε». Τότε ντε, που είμαστε παιδιά! Που ήταν όλα πιο απλά, λιγότερο σύνθετα και πιο αγνά. Θυμήσου μαζί μου! Έλα! Για τότε λέω, που παίζαμε ξέγνοιαστοι στις γειτονιές και στις αφύλαχτες παιδικές χαρές και όλο γελούσαμε. Άλλοτε με τα αστεία μας, με τα παιχνίδια μας, με τις πλάκες μας και άλλοτε με τις ζαβολιές μας. Ανάλαφρα χρόνια με χρώματα πολλά. Τότε, που μας λέγανε παραμύθια και ιστορίες. Τότε, που φτιάχναμε και εμείς στο μυαλό μας, ιστορίες. Γλυκές, όμορφες ιστορίες σαν τα ζαχαρωτά. 

Στάσου και γίνε πάλι παιδί. Στάσου, να αγαπήσεις το παιδί που έχεις μέσα σου! Που πας; Το ξέρεις, ότι μεγαλώνεις; Μεγαλώνεις, όχι γιατί προσθέτεις χρόνια στη ζωή σου, αλλά γιατί δεν παίζεις πια. Μεγαλώνεις, γιατί μαζεύεις «άστρα», μόνο για να τα μετράς! Ποια η χρησιμότητα τους, έχεις σκεφτεί; Άραγε, έχεις αναρωτηθεί για το ποια είναι η αποστολή σου, σε αυτή τη ζωή; Ψάχνεις ακόμη πως θα πας, στον «προορισμό» σου; Έχεις προσδιορίσει, πως θέλεις να είναι το μονοπάτι σου; Σε ποιους τόπους θα είσαι ευτυχισμένος;  Είναι δικές σου οι επιλογές; Είναι συμβατές οι επιλογές που έχεις κάνει ή επρόκειτο να κάνεις, με τα όσα νιώθεις και αισθάνεσαι; 

Tip's: Αν δυσκολεύεσαι, να δεις που θες να πας, τότε θυμήσου από που ξεκίνησες. Αν σε μπερδεύει το «πως», ώρα να ζητήσεις ενισχύσεις, ειδικοί  υπάρχουν. Για να απολαύσεις ακόμη πιο πολύ, τη στιγμή αυτή, σου αφιερώνω τον εξής στίχο: «Ξελευθερώνω την ωραία πεταλούδα, από τη σφραγισμένη γυάλα της. Να σου χαρίσει τα φτερά της τα βελούδα και τα μεγάλα της. Κι αντί να ψάχνεις τριαντάφυλλα στα στήθη, αυτών που χάμω τα πετάξανε... Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι, αλλιώς τη βάψαμε».** Οι θεραπευτικές ιδιότητες της τέχνης (art therapy), μπορεί να ωφελήσουν και εσένα, που ψάχνεις «το ξεχασμένο μονοπάτι σου».

Σε αποχαιρετώ, σιγοτραγουδώντας «...και ξαναχάσ'το, ξαναβρές το, ξαναπές το, το τραγουδάκι σου».

*Απόσπασμα από το βιβλίο «Ο Μικρός Πρίγκηπας», Antonie De Saint-Exupery, σε μετάφραση Στρατή Τσίρκα, Εκδόσεις ΗΡΙΔΑΝΟΣ

**«Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι», Διονύσης Τσακνής 1996, Ακτή