Κάπου θέλουμε να ανήκουμε!

Κάπου θέλουμε να ανήκουμε. Να σμίγουν οι καρδιές, τα βλέμματα, τα σώματα. Αρώματα και μυρωδιές, στα χρώματα να ξετυλίγονται... μονάχα. 

Χαμόγελα! Φωτεινά χαμόγελα! Μόνο αυτό γυρεύουμε. 

Χαμογέλα, σου λέω...! Χαμογέλα! 

Χαμογέλα στον Αύγουστο που μας λούζει τώρα, χαμογέλα σε όλους τους μήνες -με τα καμώματα τους-, νιώσε τους!  

Να με αγαπάς. Αγάπα με, εαυτέ μου! 

Να με ακούς. Άκουσε με, εαυτέ μου! 

Να με νιώθεις. Νιώσε με, εαυτέ μου! 

Θα έρθεις στο εδώ; Στο τώρα; Στη στιγμή;  Χαμογέλα! Χαμογέλα δυνατά! 

Εσύ, να χαμογελάς! 

«Βάστα το νου, βάστα το νου να μη γκρινιάζει του καιρού»*... ακούγεται από «έξω». Το ακούς, μαζί μου;  

Τότε, δεν ήξερα. Μα ούτε τώρα, ξέρω πολλά. Τώρα, όμως νιώθω και τα αγαπώ αυτά που νιώθω! Ανήκω εδώ, ανήκω και, εκεί πίσω ... Μυρίζω μυρωδιές, στην κουζίνα της μαμάς, τότε που ήμουνα παιδί. Πάω μπροστά! 

Ταξιδεύω μπροστά και βλέπω, αισθάνομαι.  «Γιατί, η λογική σε πάει στα σίγουρα, τα ύψη όμως είναι μόνο της καρδιάς (!!!)»** Ακούγεται από «μέσα»... σε βρίσκω πάλι. 

Χαμογελώ! Χαμογελούν οι εαυτοί μου πια, σου λέω.  Αυτό, αρκεί. Κάπου θέλουμε να ανήκουμε! Να εδώ στη στιγμή μου ανήκω εγώ. Εδώ, είναι οι δικοί μου τόποι! Το καταφύγιο μου!

Να ζεις τη ζωή, φτάνει! Να ζεις τη στιγμή, φτάνει. 

Απόσπασμα συνομιλιών από το 1997 έως το 2004, με την Αριάδνη. Την δική μου Αριάδνη, όχι εκείνη του Μίνωα και της Πασιφάης και, του παιδιού που ποτέ δεν μπόρεσε να γεννήσει. 

*«Στις χαραυγές ξεχνιέμαι», Γιάννης Χαρούλης, Άλμπουμ: Χειμωνανθός, Minos EMI, Νοέμβριος 2006  

**«Μάρω Βαμβουνάκη, απόσπασμα από το βιβλίο της: Η μοναξιά είναι από χώμα, το οποίο τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο μυθιστορήματος το 1988.