Μαμά, γερνάω!

Φιλοξενία άρθρου της Vicky Kampouroglou, Psychologist

«Φοβάμαι μαμά, γερνάω μαμά. Και, τρέμω να 'μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς, ωραία νέα και αφελής.*» 

Φοβάμαι τα γενέθλια που έρχονται γιατί τότε κάνω τον απολογισμό μου, συνειδητοποιώ πως δεν κατάφερα πολλά. Οι στόχοι μου παραμένουν αμετάβλητοι και ούτε μια μικρή σπιθαμή δεν τους πλησίασε. Όχι γιατί είναι ψηλά αλλά γιατί δεν κατάφερα πολλά. 

Μαμά! Φοβάμαι! Μεγαλώνω! 

Φοβάμαι για το αύριο που ξημερώνει και εγώ δεν κατάφερα να απολαύσω κάτι. Εγκλωβίστηκα στο άγχος μου. Κρύφτηκα στο εγώ μου. Παγιδεύτηκα στη στιγμή και με κάλυψε το πέπλο της νύχτας. Η νύχτα όμως είναι μικρή και το πρωί δεν άργησε. Τυπικά όπως πάντα, και οι πρώτες ηλιαχτίδες εμφανίστηκαν. Μαμά! ΞΗΜΕΡΩΣΕ! Και εγώ είμαι ίδια. Τίποτα δεν άλλαξε. Μαμά! Φοβάμαι γιατί δεν νιώθω νέα μα ούτε και αφελής.  

Έμπλεξα! Όχι σε αυτά για τα οποία φοβόσουν, όμως σε κάτι πιο υποχθόνιο. Σε κάτι για το οποίο δεν με προετοίμασες. Δεν με εκπαίδευσες... Στη ρουτίνα! Στο πρόγραμμα!  

Πρωί, βράδυ, πρωί, βράδυ, δουλειά, σπίτι, σπίτι, δουλειά. Μία ρουτίνα χωρίς στιγμές, χωρίς απολαύσεις!  

Έμαθα να δουλεύω για να επιβιώσω σε μία κοινωνία χωρίς χαρές. Έμαθα να περπατώ μηχανικά σαν ένα καλοκουρδισμένο ρομποτάκι, χωρίς σκοπό χωρίς αισθήματα. Έχασα όμως την ουσία Μαμά! Ξέχασα να γελώ. Το χαμόγελο είναι απλά ένα στοιχείο μίας ολοκληρωμένης ινσταγκραμικής φωτογραφίας απλά για να πείσω τον εαυτό μου και τους ακόλουθους μου ότι, απολαμβάνω τη στιγμή, ότι είμαι χαρούμενη....αλλά μαμά, δεν είμαι (!!!) και, φοβάμαι γιατί δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ, πως να το δουλέψω.  

Όφειλες να μου μάθεις να απολαμβάνω, όφειλες να μου επιβάλεις να είμαι χαρούμενη.  

Το βράδυ πλησιάζει και μαμά δεν σου είπα ποτέ ότι το βράδυ με θλίβει, με τρομάζει. Νιώθω μόνη. Το βράδυ ο κόσμος ηρεμεί, ξεκουράζεται και απολαμβάνει τον ελεύθερο χρόνο του. Εγώ όμως φοβάμαι! Δεν ξέρω πως είναι να είσαι ελεύθερος. Ελεύθερος από σκέψεις. Ελεύθερος από χρόνο. Έμαθα να ζώ μόνο μέσα από ένα πρόγραμμα. Γι' αυτό θα κλείσω τα μάτια μου για να έρθει το πρωί.  

Δεν θα ονειρευτώ! Οι σκέψεις με κούρασαν πολύ και τα όνειρα είναι οι προβολείς του ασυνείδητου. Σσσς! Δεν πρέπει να το ξυπνήσω, είναι ασυγκράτητο. Θα το αντιμετωπίσω κάποια άλλη μέρα. Σήμερα νιώθω κουρασμένη... εξαντλημένη...

Άλλο δεν μπορώ. Τώρα να σταματήσουμε λίγο. 

*«Μαμά γερνάω» από τον ομότιτλο δίσκο σε ερμηνεία Τάνια Τσανακλίδου, Μάιος 1988, Εταιρία: CBS